عکاسی – قم فتو

آرا گولر

قم فتو — Wed, 05 Dec 2018 13:19:55 +0000

درباره ی آرا گولر
آرا گولر عکاس مطبوعاتی اهل ترکیه در ۱۶ آگوست ۱۹۲۸ به دنیا آمد. او همچنین به چشم استانبول معروف است. او در دبیرستان ارمنی گتاراناگان تحصیل کرد. پدرش داروخانه داشت اما دوستان زیادی داشت که اهل هنر بودند. آرا با این دوستان ارتباط برقرار کرد و آنها تشویقش کردند حرفه‌ای را در دنیای فیلمسازی و سینما انتخاب کند. در استودیوهای فیلمسازی کار کرد و دوره های دراما را تحت نظر ماهسین ارتوگرول گذراند. سپس گرایش به روزنامه نگاری پیدا کرد و سینما را کنار گذاشت. در ۱۹۵۰ به عنوان روزنامه نگار به ینی استانبول، یک روزنامهٔ ترکیه‌ای، پیوست. در همین زمان در دانشگاه استانبول به تحصیل اقتصاد پرداخت. سپس کار در حریت را آغاز کرد.
در ۱۹۵۸، زمانی که انتشارات آمریکایی تایم – لایف شعبه‌اش در ترکیه را باز کرد آرا گولر نخستین خبرنگار آن شد. خیلی زود توسط دیگر نشریات بین المللی مثل استرن، پاریس مچ و ساندی تایمز دعوت به کار شد. نشریه ی حیات او را به عنوان عکاس اصلی استخدام کرد.
در این زمان او مارک ریبود و هنری کارتیر برسن را ملاقات کرد. آنها آرا را ترغیب کردند به عکس‌های ماگنوم بپیوندد. آرا در کتاب عکس بریتانیایی سال ۱۹۶۱ حضور داشت. در همین سال انجمن عکاس های ارمنی نشریات او را به عنوان اولین عکاس اهل ترکیه که عضوی از این سازمان می‌شود برگزیدند.
در دهه ۱۹۶۰ عکس‌های آرا توسط نویسندگان مطرح برای طراحی کتابشان انتخاب می‌شدند و در نمایشگاه های مختلف در جهان به نمایش گذاشته می‌شدند. در ۱۹۶۸، کارهای او در موزهٔ هنرهای معاصر نیویورک در نمایشی تحت عنوان ده استاد عکاسی رنگی به نمایش درآمدند. هم‌چنین آثار او در نمایشگاه کلن، فوتوکینا در آلمان به نمایش در آمدند. دو سال بعد آلبوم عکاسی او با نام ترکی انتشار یافت. تصاویر او که مرتبط با هنر و تاریخ آن بودند تبدیل به بخش مهمی از نشریاتی مانند هوریزن، لایف، تایم و نیوزویک شدند.
آرا برای انجام پروژه های عکاسی به کشورهایی مانند کنیا، بورنو، گینهٔ نو، هند، پاکستان، افغانستان، قزاقستان، ایران و دیگر شهرهای ترکیه سفر کرد. در ۱۹۷۰، او مصاحبه های عکاسی با هنرمندان برجسته ‌ای چون سالوادر دالی، مارک شاگال، انسل آدامز، آلفرد هیچکاک، ایماگن کانینگام، ویلی برندت، جان برگر، ماریا کالاس، برترارد راسل، پابلو پیکاسو، ایندیرا گاندی و وینستون چرچیل انجام داد.
به‌علاوه، او در سال ۱۹۷۵، مستندی بر اساس داستانی ساختگی از یک رزم ناو در جنگ جهانی اول با نام پایان یک قهرمان را کارگردانی کرد.
آثار آرا در مجموعهٔ موسسات بین المللی مانند کتابخانهٔ ملی پاریس در فرانسه، موزهٔ جورج ایستمن در نیویورک، موزهٔ عکس داس ایمجین، موزهٔ لودویگ کلن و گالری هنری یادبود شلدن موجود است.
کتاب فوتو موهابیری که نوشتهٔ نزیح تاولاس است زندگی آرا را به شکل خطی به تصویر کشیده است و همچنین این کتاب نکات برجستهٔ ۸۰ سال از تاریخ ترکیه را بازگو کرده است.
فلسفهٔ آرا در عکاسی این است که اهمیت فوق العاده‌ای به حضور انسان در عکس می دهد و خودش را مورخی تجسمی می داند. باور او این است که عکاسی باید خاطرات مردم از رنج ها و زندگی شان را به انها عرضه کند. او احساس می کند هنر می تواند دروغ بگوید اما عکاسی فقط واقعیت را بازگو می کند. او برای هنر در عکاسی ارزشی قایل نیست و بنابراین عکاسی روزنامه نگاری را ترجیح می دهد.
آثار او برنده ی جوایز متعددی بوده اند. مانند جایزه ی عکاسی قرن ترکیه در ۱۹۹۹؛ جایزهٔ مستر لیسا در ۱۹۶۲، نشان افتخار فرانسس لژیون، جایزهٔ یک عمر تلاش لوسی در ۲۰۰۹؛ و جایزهٔ برتر هنر و فرهنگ ترکیه در ۲۰۰۵. در ۲۰۰۴ او جایزهٔ افتخاری دانشگاه فنی ییلذیز استانبول را دریافت کرد.
او همچنین کتابهای عکاسی خودش مانند زندگی در ترکیه، سینان، معماری سلیمان بی نظیر، امریکایی های خلاق آرا گولر، کارگردانان فیلم آرا گولر، و آرا گولر: عکس ها را منتشر کرد.
ترجمه : فرزانه صائبی
منبع : http://www.araguler.com.tr

نوشته آرا گولر اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.

عکاسی مستند

حجت الله عطایی — Wed, 23 Aug 2017 15:35:40 +0000

عکاسی مستند بر روی زندگی فردی و اجتماعی مردم متمرکز می شود و هدف آن آگاهی بخشی به اجتماع است. عکاسی مستند و بدون دستکاری در عکس است که به بیان مسائل اجتماعی در تمام سطوح جامعه می پردازد و سبب تحریک در جامعه می شود.

تاریخ عکاسی مستند در ایران همپای تاریخ عکاسی است، اما در این میان انقلاب اسلامی و جنگ هشت ساله ایران و عراق عکاسی مستند را در مسیری مفیدتر قرار دارد.

از جمله شاخه های عکاسی مستند، عکاسی از آیین های مذهبی به ویژه مراسم عزاداری در ایام محرم و عاشورا است که در دوره زمانی مشخصی تکرار می شود و عکاسان زیادی این واقعه را ثبت میکنند.

انتخاب لحظات ناب از مراسم عزاداری در مناطق مختلف با فرهنگ های متفاوت می تواند در انتقال مفاهیم و پیام های عاشورایی تاثیر به سزایی داشته باشد.

یک عکس عاشورایی در واقع باید بتواند قلب بیننده را به تسخیر درآورد. فرصت کوتاه عکاسی در ایام تاسوعا و عاشورا شاید ثبت یک عکسی منحصر به فرد را سخت تر کند ولی از از سوی دیگر درگیری های عاطفی خود عکاسان نیز با این موضوع میتواند مانع جدی در سخت تر شدن عکاسی ایجاد کند.

همانطور که میدانیم مطالعه دقیقی پیرامون موضوع مورد مطالعه از جنبه های مختلف، نقش اساسی در ثبت خلاقانه ایفا می کند. یک عکاس عاشورایی باید از این ویژگی نهایت استفاده را ببرد. شناخت فرهنگ و اهداف عاشورا مسلما نقش مثبت خلاقه و تاثیر گذاری را در عکاس افزایش خواهد داد.

همچنین زمینه های فرهنگی که عکس ها در آن دیده می شوند نباید فراموش شود. ما تمام تصاویر را با گرایش های شخصی مان نگاه می کنیم و یا حداقل می توان گفت که نقش احساسات و گرایش های شخصی در دیدن عکس بسیار موثر است. تصاویر معنای واحدی ندارند. عکس ها بر اساس شرایط محیطی و مخاطب معناهای متفاوتی پیدا می کنند.

عکسهای عاشورایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. با توجه به اهمیت و نقش نمادها در عزاداری و برای ارتباط معنایی صحیح با بیننده توضیحات عکس ها میتواند تفسیرهای منفی را از عکسی از بین ببرد.

توضیح قراردادهای فرهنگی به عنوان بخشی از فرهنگ منطقه که حاصل مطالعه دقیق یک عکاس عاشورایی خواهد بود مسلما نقش پر رنگ تری از ارائه عکس عاشورایی خواهد داشت.

همانطور که اشاره شد ثبت لحظه های ناب بیشترین حجم عکس های عاشورایی را در بر می گیرد و تلاش عکاسان در انتخاب زاویه دید متفاوت است. اما گرفتن عکس هایی که بتواند در انتقال پیام صحیح فرهنگ عاشورای موثر واقع شود حاصل مطالعه و شناخت فرهنگ عاشورا است.

نشان دادن لایه های ظاهری تنوع در سوگواری ها در مناطق مختلف مهم ترین بخش تلاش اکثر عکاسان است. ثبت خلاقانه و تاثیرگزار فرهنگ ایثار و شهادت از دریچه دوربین در واقع به لایه های درونی درک صحیح از واقعه عظیم عاشورا کمک می کند و عکاس در این میان نقشی بسیار مهم و اثر گذار خواهد داشت.

نوشته عکاسی مستند اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.