نویسنده : هری گوینس
مترجم : ساره سپهری نژاد

حتما برای شما هم پیش آمده که عکس هایتان را به سیاه و سفید تبدیل کنید. حقیقت این است که تصاویر به صورت سیاه و سفید می توانند فوق العاده به نظر برسند، حتی اگر به لحاظ تکنیکی عکسی قوی نباشند.
حال با این پیش زمینه اجازه دهید که ببینیم چطور عکس های سیاه و سفید خوب بگیریم.
یک عکس سیاه و سفید خوب از چه فاکتورهایی برخوردار است؟
جهان به صورت سیاه و سفید خلق نشده است. رنگ ها بخش اعظم دید بصری ما هستند و نقش بسیار مهمی در دیدن و تفسیر کردن ما از چیزهای مختلف دارند.
وقتی رنگ را از تصویری می گیرید، آن را از واقعیت جدا می کنید. عکس رنگی، حداقل ظاهر آن را هم که در نظر بگیریم، بازنماییِ چیزی ست که وجود خارجی دارد، اما یک عکس سیاه و سفید می تواند فقط تفسیری از آن چیز باشد و هرگز نمی تواند واقعیت را آنطور که هست به نمایش بگذارد؛ با این حال شیوه بسیار خوبی برای برای بیان حس های گوناگون شما هستند و در واقع این نوع تصاویر آن حس درونی را بیدار می کنند.
در تصاویر سیاه و سفید شما با دو مقوله روبه رو هستید: تون و بافت. تون ها همان قسمت های روشن (هایلایت ها) و قسمت های تیره (شدوها) هستند و بافت تفاوت های جزیی بین این تون هاست. و می توان گفت اگر عکس سیاه و سفیدی فاقد تون ها و بافت باشد، کسل کننده به نظر خواهد رسید. برای مثال، عکس زیر در حالت رنگی خیره کننده است اما در حالت سیاه و سفید یکنواخت و خسته کننده.

حال به تصویر کوه نگاهی بیندازید؛ تون ها و بافت هایی به چشم شما خواهند آمد. نقاط روشنی که از انعکاس نور روی قسمت هایی از برف نشسته، صخره های تاریک و آسمان یکدست، همگی نقشی زیبا را ایفا می کنند.
جزئیات فنی
اغلب دوربین های DSLR و Mirrorless مد سیاه و سفید دارند و عکسی که در این مد می گیرید، در پیش نمایش تک رنگ است اما اطلاعات رنگی هنوز در فایل عکس وجود دارند. و اگر بخواهید که عکسی را پس از گرفتن به سیاه و سفید تبدیل کنید، لازم است عکس را به صورت خام (فایل RAW) بگیرید و مراحل پس پردازش را روی آن اعمال کنید.
یکی از اشتباهات بزرگ عکاسان امروز این است که تنها به میزان نوردهی در هنگام عکاسی توجه می کنند، نه به تمام گزینه هایی که بعد از گرفته شدن عکس ضروری هستند. حتی اگر عکسی سیاه و سفید تیره می خواهید، نباید با تنظیمات دوربین به آن برسید، بلکه ابتدا عکسی با نوردهی مناسب بگیرید و سپس آن را در برنامه های ویرایشی عکس نظیر فتوشاپ یا لایت روم و … به صورت دلخواه درآورید.

حالت سیاه و سفید عکس بالا در تصویر پایین دقیقا همان است که در مد تک رنگ دوربین گرفته شده است. من عکسی سیاه و سفید دراماتیک می خواستم؛ و تنظیم دوربین برای رسیدن به این نوع سبک از سیاه و سفید، می تواند عکس را خراب و بلااستفاده کند.

برای رسیدن به یک نوردهی دقیق، بهترین کار این است که کار را به خود دوربین محول کنید. دوربین را در مد Aperture Priority بگذارید، دیافراگم و ایزو را تنظیم کنید، و عکسی تستی بگیرید. اگر نور آن بیش از حد زیاد (Overexpose) یا کم (Underexpose) بود، تصحیح نوردهی را انجام دهید و عکسی دیگر بگیرید تا یک نوردهی خنثی داشته باشید. توجه داشته باشید که میزان نوردهی را در هر تغییر مکانی یا نوری، مجدد تنظیم کنید.
نکات و ترفندهای دیگر
حال که عکسی با نوردهی خنثی گرفته اید، دیگر وقت آن است که در فتوشاپ یا نرم افزار ویرایشی دلخواه دیگر آن را به عکسی سیاه و سفید تبدیل کنید.

برای سیاه و سفید کردن عکس نباید آن را تنها اشباع زدایی (Desaturate) کنید یا در اینستاگرام فیلتری را روی آن اعمال کنید. استفاده از نرم افزارهای ویرایشی نظیر فتوشاپ و لایت روم، به شما امکان می دهد که هر رنگ را مجزا به خاکستری تبدیل کنید و در این حالت مجزا هر رنگ را تیره تر یا روشن تر کنید.
تصاویر سیاه و سفید می توانند بسیار بیشتر از تصاویر رنگی کنتراست داشته باشند. در تصاویر رنگی، وجود این کنتراست و در واقع وجود قسمت های روشن و تیره بسیار، باعث می شود که عکس به شکل سوررئال دربیاید. اما در تصویر سیاه و سفید وجود کنتراست، تفاوت بین تون ها را بیشتر می کند و هر چیزی را برجسته تر نشان می دهد.

اگر چه افزایش کنتراست دارای اهمیت است، میزان آن را بیش از حد افزایش ندهید. حفظ بافت نیز به اندازه تون ها مهم است. افزایش بیش از اندازه کنتراست می تواند منجر به از دست رفتن برخی تون ها شود. به عکس زیر نگاه کنید؛ در تاریک ترین قسمت ها هم مقداری بافت وجود دارد.

تاثیرگذاری تصاویر سیاه و سفید بسته به وجود حس های خاص در آن است؛ حس هایی نظیر آرامش، سکون، نوستالژی و جاودانگی، اصالت و ظرافت. البته نه به این معنا که لزوما تمام عکس های سیاه و سفید شما باید یکی از این حس ها را داشته باشد، بلکه کافی است تنها به آن واقف باشید.

انواع تصاویر پرتره، منظره و انتزاعی هر کدام می توانند بهترین گزینه برای سیاه و سفید کردن باشند (اگرچه در حالت رنگی هم عالی هستند). و هر چه به سمت سبک مستند یعنی تصاویر خیابانی و عکس های سفر نزدیک می شویم، رنگی بودن عکس معمولا بهتر است. بهترین ملاک برای تبدیل یک عکس رنگی به سیاه و سفید این است که بدانید با انجام این کار احساس بیننده را به شیوه خاصی هدایت و نیز او را روی یک موضوع متمرکز می کنید. در تصویری رنگی که پس زمینه آن پر از رنگ های متضاد است، تبدیل آن به سیاه و سفید می تواند همه آن شلوغی را به یک خاکستری روشن بدل سازد.
دیوید دوشمین می گوید: “اگر رنگ چیزی به تصویر اضافه نکرد، آنگاه باید عکس را به سیاه و سفید تبدیل کنید.” من با این جمله کاملا موافق نیستم. اگرچه منطقی هم به نظر می رسد. از نظر من، رنگ همواره عکس شما را به واقعیت پیوند می دهد. با این وجود، وقتی رنگ بخش اعظم تصویری نیست، می توان آن را به عنوان ملاکی برای سیاه و سفید کردن در نظر گرفت. تمرین چنین کاری، می تواند از شما عکاس بهتری بسازد. من نیز بسیاری از عکس ها را به نادرستی برای تک رنگ کردن انتخاب کرده ام و روی بسیاری از عکس ها یک ویرایش سیاه و سفید مخرب اعمال کرده ام. و حالا، فهم بسیار عمیق تری دارم از اینکه چه موقع، چرا و چطور عکسی را به سیاه و سفید تبدیل کنم. امیدوارم که شما نیز بتوانید.

منبع: www.howtogeek.com

نوشته چطور بدانیم چه عکسی را می توان به سیاه و سفید تبدیل کرد؟ اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.

اساس هر دو برنامه ویرایش عکس است و اینکه چطور این کار را انجام دهید، امری کاملا متفاوت و بسته به سلیقه شماست.

هر دو برنامه قادر به پشتیبانی فرمت های JPEG، PNG، TIFF و RAW هستند. در حقیقت، هر دو از موتور پردازشگر ACR (Adobe Camera RAW) برای مدیریت فایل های RAW بهره می برند. بنابراین، هنگام تنظیمات اشباع رنگ، کار با منحنی ها و اصلاح اعوجاج های لنز، می توانید کنترل ها و گزینه های ویرایشی مشابهی را در هر دو برنامه پیش بینی کنید. البته عملکرد موتور پردازشگر ACR در لایت روم متفاوت از فتوشاپ است. فایل ها از طریق Camera RAW در فتوشاپ باز می شوند، در حالی که در لایت روم پردازش فایل های RAW یکپارچه است.

در هر دو برنامه گزینه ای برای ذخیره تنظیمات پیش فرض شما تعبیه شده است. در فتوشاپ گزینه Action و در لایت روم پنل Presets این کار را صورت می دهد.

هر دو برنامه ابزارهای متنوع زیادی برای اصلاح و ویرایش عکس های شما دارند؛ از ابزارهای پایه نظیر کراپ و تنظیم نوردهی گرفته تا گزینه های پیشرفته ای شامل کار با قلم موها، منحنی ها و فیلترها. همچنین در هر برنامه افکت های بسیاری را می یابید که به شما امکان ویرایش های هنری و خلاقانه را می دهند.در واقع، هر دو برنامه ویرایشگران قدرتمند عکس هستند. اما، برای دانستن اینکه کدام یک برای کار شما بهترین انتخاب است، می بایست تفاوت هر یک را به خوبی دریابید.

یکی از بارزترین تمایزهای لایت روم از فتوشاپ این است که تمام تغییرات اعمال شده روی عکس ها را در فایلی جداگانه به نام کاتالوگ نگهداری می کند. هنگامی که ویرایشی را روی عکس اعمال می کنید، لایت روم مجموعه تغییرات را در یک پایگاه داده ها (Database) ذخیره کرده و اصل عکس را دست نخورده باقی می گذارد. این تکنیک را ویرایش غیرمخرب (Nondestructive) می نامند. از آنجایی که فایل اصلی بدون تغییر می ماند، می توان هر زمانی به ویرایش مجدد عکس پرداخت. مزیت دیگر کاتالوگ این است که حجم بسیار کمی از هارد سیستم شما را اشغال می کند؛ حتی اگر چندین هزار عکس در آن جای داده باشید. اما در فتوشاپ اینگونه نیست؛ ویرایش عکس روی اصل فایل اعمال می شود؛ مگر اینکه یک کپی به صورت فایل PSD ذخیره کنید که معمولا حجم زیادی از هارد شما را دربرمی گیرد. در اصل، اگر می خواهید ویرایشی غیرمخرب در فتوشاپ داشته باشید، با سه فایل جداگانه به نتیجه خواهید رسید: فرمت RAW، PSD و یک کپی نهایی از PSD با فرمت های قابل اشتراک نظیر JPG، PNG و…

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

تمایز دیگر لایت روم از فتوشاپ ابزارهای ویرایشی است. حدود یک دهه پیش شرکت ادوبی دریافت که همه عکاسان نیاز به فتوشاپ ندارند؛ خصوصا عکاسان خبری که صدها عکس برای ویرایش سریع داشتند. آنچه نسل جدید عکاسان دیجیتال نیازمند آن بودند، ابزارهای ضروری ویرایش در یک بسته سهل الوصول نظیر لایت روم بود. در لایت روم، تمام گزینه های تنظیم عکس در فضایی قابل دسترس قرار دارند؛ اما در فتوشاپ منوهای تو در تو برای انتخاب هر تنظیم وجود دارد. برای نمونه، هر گاه بخواهید جلوه محوی به عکس تان بدهید، در لایت روم به آسانی با کلیک بر روی پنل Vignette و تغییر اسلایدرها می توانید مقدار محو شدن از مرکز عکس را تعیین و در صورت تمایل به محو شدن بیشتر از گزینه Radial Filter استفاده کنید؛ اما انجام چنین عملیاتی در فتوشاپ نیاز به اضافه کردن لایه ای خاص به نام Adjustment Layer و گزینه Levels دارد؛ سپس باید سطوح را برای تیره تر کردن تصویر در مناطق روشن تنظیم و ماسکی به لایه اضافه کنید و لبه های بیرونی را تیره تر نمایید.همچنین لازم است شفافیت لایه را تغییر دهید (Blend Mode) یا لایه Burn و Dodge را اعمال کنید و این تازه شروع کار است. در واقع، هر چقدر بیشتر یاد می گیرید که از ابزارهای فتوشاپ استفاده کنید، باید کنترل بیشتری را در فرآیند ویرایش داشته باشید. با وجود گزینه هایی از جمله Text، ۳D و Filter، فتوشاپ تقریبا برای هر موقعیت ویرایش عکس ایده آل است. می توان گفت، لایت روم اغلب ابزارهای فتوشاپ را با محدودیت داراست. برای مثال ابزار Tone Curve در لایت روم شامل ۴ منطقه Highlights، Lights، Darks و Shadows است؛ اما در فتوشاپ شما می توانید نقاط فراوانی را به منحنی اضافه و تغییراتی هنری در عکس ایجاد کنید. مثال دیگر، لایه ها هستند که در فتوشاپ مزیت بالایی دارند؛ چرا که امکان ویرایش های پیشرفته و ادغام و ترکیب تصاویررا فراهم می کنند.

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

فارغ از ویژگی ها و گزینه ها، لایت روم برگ برنده ای نسبت به فتوشاپ دارد و آن فضای به هم پیوسته کاری مناسب برای عکاسان است.چون این نرم افزار طوری طراحی شده است که نیازهای عکاسان را هدف قرار دهد، از وارد کردن عکس ها گرفته تا سازماندهی، ویرایش، به اشتراک گذاری، و در نهایت چاپ عکس ها را در خود جای داده است. لایت روم محلی برای پشتیبانی کلیدواژه ها و کپی های مجازی است که به شما در مسیریابی عکس هایتان کمک می کند و حتی می توانید در این نرم افزار اسلایدشو یا کتاب عکس بسازید. و در یک کلام می توان گفت، این نرم افزار می تواند نیازهای عکاسان، حتی حرفه ای ها، را به تمامی برآورده سازد و فتوشاپ قادر به انجام هیچ یک از این ها نیست. اما ناگفته نماند که به لحاظ قدرت ویرایش کامل، هیچ نرم افزاری توان نزدیک شدن به فتوشاپ را ندارد. به عبارت دیگر، فتوشاپ برای کار روی تصاویر خاص طراحی شده در حالی که لایت روم برای کار روی مجموعه عکس ها است.

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

نوشته تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.