عین لام میم

سخن آغازین
نمادها، میراث و مولود فرهنگند و فرهنگ نیز سنگینی بارش را به دوش نماد می افکند تا رابطه ای دیالتیکی میان آن ها برقرارگردد. در افق چشم نواز این تعامل، مردمانی رنج آزموده و آشفته اندرون را می توان دید که زیر باز سرو قامت یک آیین، قامت هلال کرده اند؛ زنهار از تکاپو بایستد. رنجشی که در نهادشان از «حقیقت تشنه» جوشیده و آن آشفتگی که «رنگ شتران کاروان» مرثیه اش می سراید.
در فرهنگ و هنر شیعه نمادها اعتبار خود را از مدلول می گیرند، نه آن که به مدلول خویش اعتبار بخشند. لذا پیش تر از آن که بدانیم نمادها از کدامین خاستگاه در اندیشه ی خلّاق آفرینش گر هنری جلوه کرده اند، باید کنش و واکنش نمادها با فرهنگ شیعه را دریابیم که این، فرجامین معیار برای زنده ماندن نماد و پویایی حیات آن است. بی شک هنر عکاسی از مهم ترین شاخه های هنری است که می تواند به خوبی این سرزندگی و بالندگی را نشان دهد و نبض تپنده ی فرهنگ و نماد را از درون رگ های پیچیده و گسترده ی توده های اجتماعی گوناگون بازتاب دهد.
هنرمندان و فرهیختگان عکاس- که ما را در این سوگواره یاری کردند- از متنوع ترین پراکنش قومی و جغرافیایی، نمادها و نشانه های عاشورایی را در بیش از هفت هزار و پانصد قطعه عکس به تصویر کشیدند. آن چه در پی می آید قلّه های این تصویرگری به انتخاب استادان برجسته ی عکاسی است. دیدگاه «مؤسّسه» در اثر این تلاش گری و مساهمت بی نظیر هنرمندان، آن شده است که تمامی علائم حیاتی «فرهنگ و هنر شیعه»، سلامت پایدار آن را نشان می دهد؛ چه آن که از روحی سترگ و ستودنی سرچشمه گرفته است؛
… و راهی دراز تا اوج ادراک این ژرفای اصیل پیش روی ماست….
مؤسسه فرهنگ و هنر شیعه
میثم توکلی بینا، سید عباس صحفی