اساس هر دو برنامه ویرایش عکس است و اینکه چطور این کار را انجام دهید، امری کاملا متفاوت و بسته به سلیقه شماست.

هر دو برنامه قادر به پشتیبانی فرمت های JPEG، PNG، TIFF و RAW هستند. در حقیقت، هر دو از موتور پردازشگر ACR (Adobe Camera RAW) برای مدیریت فایل های RAW بهره می برند. بنابراین، هنگام تنظیمات اشباع رنگ، کار با منحنی ها و اصلاح اعوجاج های لنز، می توانید کنترل ها و گزینه های ویرایشی مشابهی را در هر دو برنامه پیش بینی کنید. البته عملکرد موتور پردازشگر ACR در لایت روم متفاوت از فتوشاپ است. فایل ها از طریق Camera RAW در فتوشاپ باز می شوند، در حالی که در لایت روم پردازش فایل های RAW یکپارچه است.

در هر دو برنامه گزینه ای برای ذخیره تنظیمات پیش فرض شما تعبیه شده است. در فتوشاپ گزینه Action و در لایت روم پنل Presets این کار را صورت می دهد.

هر دو برنامه ابزارهای متنوع زیادی برای اصلاح و ویرایش عکس های شما دارند؛ از ابزارهای پایه نظیر کراپ و تنظیم نوردهی گرفته تا گزینه های پیشرفته ای شامل کار با قلم موها، منحنی ها و فیلترها. همچنین در هر برنامه افکت های بسیاری را می یابید که به شما امکان ویرایش های هنری و خلاقانه را می دهند.در واقع، هر دو برنامه ویرایشگران قدرتمند عکس هستند. اما، برای دانستن اینکه کدام یک برای کار شما بهترین انتخاب است، می بایست تفاوت هر یک را به خوبی دریابید.

یکی از بارزترین تمایزهای لایت روم از فتوشاپ این است که تمام تغییرات اعمال شده روی عکس ها را در فایلی جداگانه به نام کاتالوگ نگهداری می کند. هنگامی که ویرایشی را روی عکس اعمال می کنید، لایت روم مجموعه تغییرات را در یک پایگاه داده ها (Database) ذخیره کرده و اصل عکس را دست نخورده باقی می گذارد. این تکنیک را ویرایش غیرمخرب (Nondestructive) می نامند. از آنجایی که فایل اصلی بدون تغییر می ماند، می توان هر زمانی به ویرایش مجدد عکس پرداخت. مزیت دیگر کاتالوگ این است که حجم بسیار کمی از هارد سیستم شما را اشغال می کند؛ حتی اگر چندین هزار عکس در آن جای داده باشید. اما در فتوشاپ اینگونه نیست؛ ویرایش عکس روی اصل فایل اعمال می شود؛ مگر اینکه یک کپی به صورت فایل PSD ذخیره کنید که معمولا حجم زیادی از هارد شما را دربرمی گیرد. در اصل، اگر می خواهید ویرایشی غیرمخرب در فتوشاپ داشته باشید، با سه فایل جداگانه به نتیجه خواهید رسید: فرمت RAW، PSD و یک کپی نهایی از PSD با فرمت های قابل اشتراک نظیر JPG، PNG و…

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

تمایز دیگر لایت روم از فتوشاپ ابزارهای ویرایشی است. حدود یک دهه پیش شرکت ادوبی دریافت که همه عکاسان نیاز به فتوشاپ ندارند؛ خصوصا عکاسان خبری که صدها عکس برای ویرایش سریع داشتند. آنچه نسل جدید عکاسان دیجیتال نیازمند آن بودند، ابزارهای ضروری ویرایش در یک بسته سهل الوصول نظیر لایت روم بود. در لایت روم، تمام گزینه های تنظیم عکس در فضایی قابل دسترس قرار دارند؛ اما در فتوشاپ منوهای تو در تو برای انتخاب هر تنظیم وجود دارد. برای نمونه، هر گاه بخواهید جلوه محوی به عکس تان بدهید، در لایت روم به آسانی با کلیک بر روی پنل Vignette و تغییر اسلایدرها می توانید مقدار محو شدن از مرکز عکس را تعیین و در صورت تمایل به محو شدن بیشتر از گزینه Radial Filter استفاده کنید؛ اما انجام چنین عملیاتی در فتوشاپ نیاز به اضافه کردن لایه ای خاص به نام Adjustment Layer و گزینه Levels دارد؛ سپس باید سطوح را برای تیره تر کردن تصویر در مناطق روشن تنظیم و ماسکی به لایه اضافه کنید و لبه های بیرونی را تیره تر نمایید.همچنین لازم است شفافیت لایه را تغییر دهید (Blend Mode) یا لایه Burn و Dodge را اعمال کنید و این تازه شروع کار است. در واقع، هر چقدر بیشتر یاد می گیرید که از ابزارهای فتوشاپ استفاده کنید، باید کنترل بیشتری را در فرآیند ویرایش داشته باشید. با وجود گزینه هایی از جمله Text، ۳D و Filter، فتوشاپ تقریبا برای هر موقعیت ویرایش عکس ایده آل است. می توان گفت، لایت روم اغلب ابزارهای فتوشاپ را با محدودیت داراست. برای مثال ابزار Tone Curve در لایت روم شامل ۴ منطقه Highlights، Lights، Darks و Shadows است؛ اما در فتوشاپ شما می توانید نقاط فراوانی را به منحنی اضافه و تغییراتی هنری در عکس ایجاد کنید. مثال دیگر، لایه ها هستند که در فتوشاپ مزیت بالایی دارند؛ چرا که امکان ویرایش های پیشرفته و ادغام و ترکیب تصاویررا فراهم می کنند.

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

فارغ از ویژگی ها و گزینه ها، لایت روم برگ برنده ای نسبت به فتوشاپ دارد و آن فضای به هم پیوسته کاری مناسب برای عکاسان است.چون این نرم افزار طوری طراحی شده است که نیازهای عکاسان را هدف قرار دهد، از وارد کردن عکس ها گرفته تا سازماندهی، ویرایش، به اشتراک گذاری، و در نهایت چاپ عکس ها را در خود جای داده است. لایت روم محلی برای پشتیبانی کلیدواژه ها و کپی های مجازی است که به شما در مسیریابی عکس هایتان کمک می کند و حتی می توانید در این نرم افزار اسلایدشو یا کتاب عکس بسازید. و در یک کلام می توان گفت، این نرم افزار می تواند نیازهای عکاسان، حتی حرفه ای ها، را به تمامی برآورده سازد و فتوشاپ قادر به انجام هیچ یک از این ها نیست. اما ناگفته نماند که به لحاظ قدرت ویرایش کامل، هیچ نرم افزاری توان نزدیک شدن به فتوشاپ را ندارد. به عبارت دیگر، فتوشاپ برای کار روی تصاویر خاص طراحی شده در حالی که لایت روم برای کار روی مجموعه عکس ها است.

تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ

نوشته تفاوت نرم افزارهای ویرایشی لایت روم و فتوشاپ اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.

تاریخ عکاسی مستند  در ایران همپای تاریخ عکاسی است، اما در این میان انقلاب اسلامی و جنگ هشت ساله ایران و عراق عکاسی مستند را در مسیری مفیدتر قرار دارد.

از جمله شاخه های عکاسی مستند، عکاسی از آیین های مذهبی به ویژه مراسم عزاداری در ایام محرم و عاشورا است که در دوره زمانی مشخصی تکرار می شود و عکاسان زیادی این واقعه را ثبت میکنند.

انتخاب لحظات ناب از مراسم عزاداری در مناطق مختلف با فرهنگ های متفاوت می تواند در انتقال مفاهیم و پیام های عاشورایی تاثیر به سزایی داشته باشد.

یک عکس عاشورایی در واقع باید بتواند قلب بیننده را به تسخیر درآورد. فرصت کوتاه عکاسی در ایام تاسوعا و عاشورا شاید ثبت یک عکسی منحصر به فرد را سخت تر کند ولی از از سوی دیگر درگیری های عاطفی خود عکاسان نیز با این موضوع میتواند مانع جدی در سخت تر شدن عکاسی ایجاد کند.

همانطور که میدانیم مطالعه دقیقی پیرامون موضوع مورد مطالعه از جنبه های مختلف، نقش اساسی در  ثبت خلاقانه ایفا می کند. یک عکاس عاشورایی باید از این ویژگی نهایت استفاده را ببرد. شناخت فرهنگ و اهداف عاشورا مسلما نقش مثبت خلاقه و تاثیر گذاری را در عکاس افزایش خواهد داد.

همچنین زمینه های فرهنگی که عکس ها در آن دیده می شوند نباید فراموش شود. ما تمام تصاویر را با گرایش های شخصی مان نگاه می کنیم و یا حداقل می توان گفت که نقش احساسات و گرایش های شخصی در دیدن عکس بسیار موثر است. تصاویر معنای واحدی ندارند. عکس ها بر اساس شرایط محیطی و مخاطب معناهای متفاوتی پیدا می کنند.

عکسهای عاشورایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. با توجه به اهمیت و نقش نمادها در عزاداری و برای ارتباط معنایی صحیح با بیننده توضیحات عکس ها میتواند تفسیرهای منفی را از عکسی از بین ببرد.

توضیح قراردادهای فرهنگی به عنوان بخشی از فرهنگ منطقه که حاصل مطالعه دقیق یک عکاس عاشورایی خواهد بود مسلما نقش پر رنگ تری از ارائه عکس عاشورایی خواهد داشت.

همانطور که اشاره شد ثبت لحظه های ناب بیشترین حجم عکس های عاشورایی را در بر می گیرد و تلاش عکاسان در انتخاب زاویه دید متفاوت است. اما گرفتن عکس هایی که بتواند در انتقال پیام صحیح فرهنگ عاشورای موثر واقع شود حاصل مطالعه و شناخت فرهنگ عاشورا است.

نشان دادن لایه های ظاهری تنوع در سوگواری ها در مناطق مختلف مهم ترین بخش تلاش اکثر عکاسان است. ثبت خلاقانه و تاثیرگزار فرهنگ ایثار و شهادت از دریچه دوربین در واقع به لایه های درونی درک صحیح از واقعه عظیم عاشورا کمک می کند و عکاس در این میان نقشی بسیار مهم و اثر گذار خواهد داشت.

نوشته عکاسی مستند اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.

نوشته پرتره محیطی اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.

طنز را زاده غریزه اعتراض دانسته اند ، اعتراضی که تعالی یافته و تهذیب شده و شکلی هنری به خود گرفته است. معروفترین توصیفی که از طنز شده است از جوناتان سویفت (۱۷۴۵ م-۱۶۶۷) نویسنده ی و طنز پرداز انگلیسی است ، به عقیده او «طنز آینه ای است که در آن هر کس چهره ای را کشف می کند مگر چهره خودش را و به همین دلیل است که از آن استقبال می شود و کمتر کسی از آن می رنجد با این همه از نظر او نیز قصد طنز کینه توزی نیست بلکه او نیز طنز را درمان بخش و شفا دهنده عیب ها و درد های جامعه می داند.
هجو: لغت به معنی سرزنش نکوهش و دشنام ، یکی از اقسام شعر غنایی است و آن شعری است که شاعر در آن زشتی ها و ضعف های اخلاقی کسی را که مورد نفرت است توصیف می کند و به مسخره می گیرد.
هجو و هجویه پردازی ظاهراً از ادبیات عرب وارد شعر فارسی شده است . در دوران جاهلیت در موقع بروز اختلاف شاعران هر قبلیه می کوشیدند علاوه بر ذکر افتخارات قبیله خود با بر شمردن عیب های قبیله ی دشمن آن را منکوب کنند.
هجویه ها اغلب بیانگر دشمنی ها و کینه های خصوصی سرایندگان آنهاست بسیار از شاعران به علت اینکه از توجه پادشاه یا امیری محروم می ماندند دست به سرودن هجویه بر ضد او می زدند.
به طور کلی هجو را به دو نوع تقسیم کرده اند: نوع اول هجوی است غیر مستقیم و پوشیده و هر چند به ظاهر دشنام و سخنان درشتی در آن نیست اما از معنی بسیار موثری برخوردار است . نوع دوم آنست که در آن دشنام ها ی سخت و واژهای رکیک و زننده به کار رفته است و در واقع با هزل آمیخته است . چنین هجوی بر خلاف ظاهر گستاخانه ی خود از تاثیر کمتری برخورداست است چه بسا بیشتر سراینده ی خود را مورد هدف قرار می دهد.
فکاهه : در زبان عربی به معنای شوخ طبعی و مزاح ، شکلی از کلام است که در مخاطب یا خواننده شور و شادی بر می انگیزد یا باعث خندیدن و لبخند زدن او می شود . فروید فکاهه را معصومانه می خواند یعنی شوخی که بدون بد خواهی موجب خنده یا لبخند می شود . مانند این جمله آبه مارتین کمدین آمریکایی: « تنها راه مطمئن برای دو برابر کردن پولت این است که آنرا تا کنی و در چیبت بگذاری »که خندیدن حاصل از شنیدن این حرف به قول کانت هیچ از آب در آمدن انتظار مخاطب است .»
فکاهه باعث لبخند می شود ، فکاهه همواره به صورت کلام است ، صورت گفتار فکاهه را می توان در شوخی های روزمره ی مردم ضرب المثل ها و لطیفه ها ، حاضر جوابی ها ، و گفته های هنرپیشه ها در آثار نمایشی دید.
مطایبه : شکلی از ارتباط است که در مخاطب باعث ایجاد خنده می شود ، به بیان دیگر اصطلاح مطایبه در کابرد عادی خود به هر چیزی که خنده دار است دلالت می کند و ممکن است باعث خنده ی همدردانه شود یا خنده ای که در خودش پایان می گیرد یا موجب خنده ی غرض دار می شود ، بیشتر مطایبه ها از ابتدائی ترین نوع شوخی ها تا عالی ترین و پرورده ترین لطیفه ها و حکایت ها ی خنده دار از ادراک ناگهانی رابطه میان دو بافت هماهنگ اما متقابلاً نا متجانس ناشی می شود درگیری و ناسازگاری غیره منتظره این دو بافت تاثیری خنده آور ایجاد میکند زیرا در آن واحد شنونده را به ادراک وضع موجود در دو نظام ناسازگار با هم و همخوان با خود بر می انگیزد، به گفته اندره ژول : «اساس متن های مطایبه آمیز بر دو عامل ریشخند و لذت استوار است.
هزل : در لغت به معنی مزاح و بیهوده گفتن و در اصطلاح شعر یا نثری است که حاوی مضمون های رکیک و خلاف اخلاق و ادب است و قصد از آن تنها خواندن و تفریح و شوخی است در مقابل جدّ ، کمال الدین حسن واعظ کاشفی سبزواری (متوفی ۹۰۶ یا ۹۱۰ ق) در کتاب :بدایع الانکار فی صنایع الاشعار هز ل را الفاظی دانسته است که از نظر عقل دقیق و درست نباشد تنها مایع تفریح خاطر شود . از نظر او اگر شاعر در آوردن چنین سخنانی در ضمن کلام خود اعتدال را رعایت کند سخن او رامطایبه می نامند.
شعر یا نثر هزل آمیز هدف مشخصی ندارد و غرض از ادای آن تنها تفریحی ساده و سطحی است که افراد محدودی از آن لذت می برند .از این جهت به طور کلی با طنز متفاوت است که همانا هدف طنز انتقاد است و نیز با هجو که شاعر از سرودن آن قصد بدنام کردن شخص یا گروهی خاص را دارد .
بنابر این هزل از ظرافت طنز و قدرت تأثیر هجو خالی است با این همه بسیاری از آثار طنز آمیز و همجنین هجو های تند با هزل آمیخته است و در آثاری جدی بعضی از شاعران از جمله مولوی ، سنائی ، نیز به سخنان رکیک و هزل آمیز بر میخوریم . حوزه گسترش و انتشار هزل چندان وسیع نیست با این همه بسیاری از شاعران و نویسندگان آنرا آزموده اند.

با تعاریف ارائه شده در ادبیات برای واژه های طنز هزل ، هجو ، فکاهه و طنز سوال اصلی این نوشته آشکار می شود که چه تصاوری در قالب طنز می گنجند آیا هر تصویری که ما یه های خنده در آن است می تواند به عنوان عکس طنز مطرح شود ، با توجه به نکات مطرح شده مسلماً اینطور نیست تصاویر به رغم نگارنده این سطور می توانند به شکل طنز فکاهی یا هز ل و هجو بیان شوند و در پس معنای حقیقی خود با ز معنای این کلمات را یدک بکشند . همانطور که بیان شد بسته به تحلیل و تفسیر های متفاوت این تقسیم بندی ممکن است متفاوت باشد.
…………………………………………………………….
منابع :
۱- کتاب طنز (۴) ابوالفضل حری صفحه ۹
۲- درباره نگاه به عکس ها ، گفتگوی بیل جی و دیوید هورن صفحه ۵۲ / ترجمه بایرام نژاد
۳- واژه نامه هنر شاعری (میمنت میرصادقی) صفحه ۲۱۵
۴- واژه نامه هنر شاعری (میمنت میرصادقی)صفحه ۳۴۸
۵- فرهنگنامه ادبی / صفحه ۱۰۵۷-۱۰۵۸
۶- فرهنگنامه ادبی / صفحه ۱۰۵۸-۱۰۵۷
۷-واژه نامه هنر شاعری (میمنت میر صادقی) کتاب مهناز صفحه ۳۵۰-۳۵۱

نوشته عکس طنز اولین بار در قم فتو. پدیدار شد.